تجهیزات ایمنی و آتشنشانی ستون فقرات هر سیستم حفاظتی در برابر حریق به شمار میآیند. وجود تجهیزات مناسب نه تنها از گسترش آتش جلوگیری میکند، بلکه سلامتی و جان افراد و همچنین داراییهای مادی را تضمین میکند. از کلاه ایمنی و لباسهای محافظ گرفته تا سیستمهای اتوماتیک اطفاء حریق، هر یک نقش کلیدی در زنجیره پیشگیری و مقابله با بحران ایفا میکنند.
کلاه ایمنی باید در برابر ضربههای شدید، حرارت بالا و سقوط اشیاء مقاوم باشد. برای عملیات آتشنشانی، انواع کلاه با پوشش فلزی یا ترکیبات کامپوزیتی به کار میروند که در عین سبکوزنی، از نفوذ حرارت تا دمای 350 درجه سانتیگراد جلوگیری میکنند.
دستکشها علاوه بر محافظت در برابر حرارت مستقیم، باید لایه ضد برش و ضد لغزش داشته باشند. ترکیب الیاف آرامید (مثل کِولار) و لایه محافظ نیتریل باعث شده حتی در تماس با اجسام تیز یا داغ، پوست دست آسیب نبیند.
لباس آتشنشانی کلاسیک از چندین لایه الیاف نسوز تشکیل میشود. لایه خارجی مقاوم در برابر شعله، لایه میانی برای عایق حرارتی و لایه داخلی برای جذب رطوبت و افزایش راحتی بدن است. این ترکیب چندلایه، امکان تحمل دمای بیش از 300 درجه سانتیگراد را برای چند دقیقه فراهم میکند.
چکمههای آتشنشانی باید سبک، ضد لغزش و دارای نوک فولادی یا آلیاژ مقاوم باشند. زیره لاستیکی تقویتشده با مواد مقاوم در برابر سوختگی و نفوذ آب، ایمنی کامل هنگام حرکت در محیطهای پرخطر را تضمین میکند.
عینکهای محافظ با عدسیهای ضدخش و فریم مقاوم در برابر گرما، از ورود ذرات داغ یا پاشش مواد شیمیایی جلوگیری میکنند. افزون بر این، گوشیهای ایمنی یا ایرماف پوششی، صداهای انفجار و آژیر را کاهش میدهند تا آسیب شنوایی به حداقل برسد.
دتکتورهای دودی از سنجش غبار و ذرات ناشی از آتشسوزی برای فعالسازی زنگ خطر بهره میبرند. دتکتورهای حرارتی با مشاهده افزایش ناگهانی دما (Rise-of-Rate) یا رسیدن به نقطه ثابت (Fixed Temperature)، هشدار را به پنل منتقل میکنند.
در پنل کنترل اطلاعات تمام دتکتورها و آژیرها جمعآوری میشود. این پنلها قابلیت تفکیک دقیق منطقه حادثه را دارند و با ارسال سیگنال به تجهیزات اطفاء خودکار یا اعلام هشدار صوتی/نوری، آغاز عملیات را تسریع میکنند.
آژیرها باید حداقل صدای 85 دسیبل در فاصله یک متری تولید کنند تا در محیطهای پر سر و صدا حس شوند. چراغهای چشمکزن نوری برای مکانهای شلوغ یا دارای افراد کمشنوا ضروری است تا هشدار به شکل بصری نیز منتقل شود.
اسپرینکلرها متداولترین سامانههای اطفاء خودکار هستند. با نصب زیر سقف، در اثر گرمای بیش از 68 تا 79 درجه سانتیگراد، عنصر حساس (سربزلال یا شیشه پر از مایع) میشکند و آب از نازل خارج میشود. این سیستم بر اساس NFPA 13 طراحی و نصب میشود تا پوشش یکنواختی ایجاد کرده و از گسترش آتش پیشگیری کند.
بهجای جریان مستقیم آب، قطرات بسیار ریز با فشار بالا تولید میشود که هوای اطراف شعله را خنک و با ایجاد گاز بخار آب، بخش زیادی از اکسیژن نزدیک شعله را بیاثر میکند. این فناوری برای اماکن دارای تجهیزات الکترونیکی یا موزهها مطلوب است.
در فضاهای بسته مانند اتاق سرور، استفاده از گازهای خنثی نظیر FM-200 یا Novec 1230 رایج است. این گازها بدون ایجاد رسوب یا آسیب به تجهیزات، شعله را مهار کرده و پس از اطفاء سریع به هوا باز میگردند.
کپسولهای پودری و CO₂ برای اطفای نقطهای آتش در ابتدای حادثه طراحی شدهاند. کپسول پودر خشک (ABC) قابلیت مقابله با آتش انواع مواد قابل اشتعال را دارد، در حالی که CO₂ برای آتش کلاس B و تجهیزات برقی مناسب است.
شیر هیدرانت زمینی و دیواری، نقطه دسترسی آتشنشانان به آب تحت فشار بالا را فراهم میکند. هر شیر با اتصالات استاندارد (Storz) سازگار بوده و در عمق مناسب نصب میشود تا احتمال یخزدگی به حداقل برسد.
شیلنگهای فشار قوی با لایههای داخلی مقاوم در برابر سایش و لایه بیرونی ضد پارگی تولید میشوند. اتصالات آلومینیومی سرعت نصب و جداسازی را افزایش میدهند و وزن راندمان کاری را پایین میآورند.
خودروها شامل تانکر آب، پمپ فشار قوی و تجهیزات حمل شیلنگ و لولای نردبان هستند. بعضی از مدلها با نازل توربو و پمپ Foam، قابلیت اختلاط فوم با آب را برای اطفای موثرتر حریقهای کلاس B دارند.
نردبانهای تلسکوپی، قابل تنظیم تا ارتفاع 20 متر یا بیشتر بوده و وزن سبکی دارند تا سریعاً از خودرو خارج شوند. نردبان پلهای فلزی برای دسترسی به طبقات پایین و بالای ساختمانها حیاتی است.
در مواقع قطعی برق یا وقوع حادثه، مولدهای دیزل برق لازم برای روشنایی، پنل کنترل و پمپهای آبرسانی را تأمین میکنند. این مولدها با سوخت ذخیره تا چند ساعت عملیات را تضمین میکنند.
این دستگاهها با منبع هوای فشرده تا 300 بار تأمین اکسیژن میکنند و به آتشنشان اجازه میدهند تا در محیطهای پر دود و کم اکسیژن به عملیات بپردازند. انواع صندلیدار و کمری مطابق استاندارد NFPA 1981 تولید میشوند.
هر تجهیز باید طبق جدول زمانبندی هفتگی، ماهانه و سالانه مورد بازدید قرار گیرد. بازرسی شامل چک فشار کپسول، تست عملکرد شیرهای هیدرانت و تست الکتریکال پنل اعلام حریق است.
تمام رویدادهای بازرسی، تعمیرات و جایگزینی قطعات در دفترچه HSE با جزئیات ثبت میشود تا سوابق قابل پیگیری باشد و در صورت حادثه، گزارش دقیقی ارائه گردد.
سازمان NFPA استانداردهای جامع برای طراحی، نصب و نگهداری تجهیزات آتشنشانی تدوین کرده است. از مهمترین آنها میتوان به NFPA 13 (اسپرینکلر)، NFPA 10 (کپسولهای دستی) و NFPA 1981 (دستگاههای تنفسی) اشاره کرد.
موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران الزامات کلی نصب سیستمهای اعلام و اطفاء حریق را منتشر کرده است. این استانداردها بومیسازی استانداردهای بینالمللی را در شرایط آبوهوایی ایران در نظر میگیرند.
استاندارد EN 54 مربوط به سیستمهای اعلام حریق، EN 3 برای کپسولهای دستی و EN 12845 برای اسپرینکلرها، نشاندهنده تطابق تجهیزات با مختصات کیفی و ایمنی قاره اروپا هستند.
با نصب حسگرهای متصل به شبکه، وضعیت سلامت کپسولها، شیلنگها و اسپرینکلرها بهصورت آنلاین مانیتور میشود. هشدارهای پیشگیرانه و تحلیل دادهها، بازدیدهای دورهای را کاهش داده و قابلیت پیشبینی خرابی را فراهم میآورد.
فناوری ماژولار بیسیم، نصب سریع در ساختمانهای قدیمی را ممکن میسازد و بدون نیاز به کابلکشی گسترده، ارتباط پایدار بین دتکتورها و پنل مرکزی را تضمین میکند.
روباتهای زمینپای اطفاء حریق با قابلیت حرکت در دود و خمپارههای خطرناک، عملیات جستجو و اطفاء را در شرایط غیرقابل دسترس برای انسان انجام میدهند.
پوششهای سلولزی نانو برای شیلنگها و لباسهای آتشنشانی، مقاومت در برابر سایش، حرارت و سوختگی را به شکل چشمگیری افزایش دادهاند.
داشتن تجهیزات ایمنی و آتشنشانی استاندارد، نگهداری صحیح و تطابق با مقررات جهانی، اصلیترین الزامات محافظت از جان و مال در برابر حریق است. از حفاظت فردی ساده تا سامانههای پیشرفته خودکار، هر یک نقشی حیاتی در زنجیره ایمنی ایفا میکنند. ورود فناوریهای نوین نظیر iot، روباتیک و مواد نانو، افق جدیدی برای ارتقای کارایی و ایمنی تجهیزات گشوده است. برای اطمینان از آمادگی همیشگی، بایستی بازرسی و آموزش مستمر در دستور کار قرار گیرد تا در هنگام حادثه، تجهیزات بهترین عملکرد را ارائه دهند.